به گزارش
واحد ارتباطات و اطلاع رسانی پژوهشگاه فرهنگ و هنر به نقل از
دانانیوز: اگر در قرن 19 ام فناوری به عنوان یک ابزار برای تسهیل کارها و نیاز های جوامع به شمار می رفت امروزه فناوری نقش هایی چندگانه دارد و با اینکه ماهیت خود را به عنوان یک ابزار حفظ نموده ولی نقش ها عوض شده اند و چندین برابر گسترش یافته اند. تعامل بر اساس ظرفیت های حاصل از فناوری جای خود را در جهان دیپلماسی امروزی به خوبی باز کرده است.
به گزارش دانانیوز( سرویس فناوریهای پیشرفته و هوش مصنوعی)، مهندس میثم عباسی عضو پژوهشکده فناوری های پیشرفته و هوش مصنوعی، در یادداشتی که برای دانانیوز ارسال کرده اند بر لزوم ایجاد و توسعه دیپلماسی فناورانه تاکید نموده و از صدور خدمات فناوری محور و دانش بنیان بعنوان یک بخش مورد غفلت ذکر کرده است، با سپاس از لطف وتلاش ارزشمند جناب مهندس عباسی عزیز، متن ارسالی ایشان به دانانیوز را در ادامه می خوانیم:
توسعه تعاملات بین همسایه ای مابین کشورهای یک منطقه در جهان امروزی اهمیت بالایی دارد. وجود اشتراکات فرهنگی، دینی و تاریخی به ذات خود پتانسیل های بالایی برای بسترسازی توسعه روابط مشترک و چند جانبه ایجاد می نماید اما در تعاریف و مفاهیم تعاملات و همکاری های امروزی یک مورد جدید نیز اضافه شده است که به تنهایی می تواند بستر های جدیدی در همکاری های بین کشور ها و بالاخص کشور های همسایه ایجاد نماید. فناوری امروزه نقش های جدیدی ایفا می نماید. اگر در قرن ۱۹ ام فناوری به عنوان یک ابزار برای تسهیل کارها و نیاز های جوامع به شمار می رفت امروزه فناوری نقش هایی چندگانه دارد و با اینکه ماهیت خود را به عنوان یک ابزار حفظ نموده ولی نقش ها عوض شده اند و چندین برابر گسترش یافته اند. تعامل بر اساس ظرفیت های حاصل از فناوری جای خود را در جهان دیپلماسی امروزی به خوبی باز کرده است. کشور ها از راه فروش و عرضه محصولات فناوری خود زمینه را برای توسعه و نفوذ خود در کشور های هدف مهیا می کنند.نمود عینی اش چین امروزی است که به مدد قدرت فناوری خود امکان حضور در دور دست ترین کشور های جهان برای مسائل مختلف را دارد. علاوه بر این همکاری های آکادمیک و علمی بین مجموعه های دانش بنیان در کشورها باعث ایجاد یک همگرایی مثبت در روند توسعه زیرساخت های دانش بنیان در کشور های کمتر توسعه یافته می شود.
قدرت تکنولوژی امروزه یک شاه کلید در جهت برآورده ساختن منافع ملی و سرزمینی و یک ابزار دیپلماسی به شمار می رود. روندی که در آینده نیز ابعاد وسیع تری نیز به خود خواهد گرفت.
جمهوری اسلامی ایران در منطقه ای واقع شده که اصطلاحا کریدور لجستیک و نقطه اتصال آسیا به اروپا نامیده می شود.اهمیت سرزمینی و موقعیت جغرافیایی کشورمان بر کسی پوشیده نیست. وجود معادن و ذخایر طبیعی بالا نیز اهمیت موضوع را چندین برابر می کند. اما ایران دارای یک نوع دیگر از ظرفیت پنهان نیز هست که تا به امروز توجه چندانی به آن نشده است و آن قدرت بالقوه و بالفعل علمی و فناوری بومی می باشد. ایران با داشتن مراکز دانشگاهی و پژوهشی متعدد توان بالایی برای ایفای نقش در زمینه های علمی و فناوری در عرصه های جهانی دارد. وجود متخصصین و شرکت های دانش بنیان که در عرصه های بین المللی نیز می توانند حرفی برای گفتن داشته باشند یک فرصت طلایی است که اگر به آن توجه کافی در جهت توانمند سازی برای صادرات انجام شود می تواند علاوه بر ایجاد درآمد های کلان، زمینه را برای تثبیت موقعیت در دیپلماسی منطقه ای و بین المللی نیز به خوبی ایفا نماید.
کشورهای خاورمیانه و قفقاز می توانند بهترین موقعیت را برای صادرات خدمات فناوری محور ایرانی داشته باشند. بازار کشور هایی مانند عراق، جمهوری آذربایجان،روسیه، ترکیه،افغانستان و سایر کشور ها بر حسب نیاز های صنعتی و خدماتی متناسب با خود می توانند به عنوان بازاری هدف برای محصولات و خدمات دانش بنیان ساخت ایران تلقی شوند. به عنوان شخصی که سال ها در کشور های حوزه روسیه و قفقاز در زمینه های صنعت و تجارت حضور داشته ام باید اشاره کنم بازار چند میلیارد دلاری کشورهای منطقه در زمینه های خدمات صنعتی می تواند یک گزینه مناسب برای درآمد زایی باشد. ایران دارای پتانسیل های مبدل شدن به یک هاب تامین نیاز های فناوری محور برای کشور های منطقه است. با نگاهی به آمار های کشور هایی نظیر هلند که عمده درآمدشان از طریق صادرات خدمات فناوری است به خوبی می توان تصور کرد که درآمد این نوع صادرات چندین برابر درآمد فروش یکساله نفت در کشور ماست. به نظر می رسد زمان آن رسیده است که تصمیم گیرندگان در کشورمان از عدم توجهی که به اهمیت صادرات دانش بنیان داشته اند دست کشیده و به پتانسیل های استفاده از فناوری در توسعه تعاملات با کشور های همسایه و منافع بعدی حاصل از آن توجه نمایند و تمام تعاملات و درآمد خارجی بر مبنای صادرات سوخت های فسیلی و مشتقات پتروشیمیایی بنا نهاده نشود.
ایجاد پلن های کوتاه مدت و بلند مدت برای توانمند سازی شرکت ها و فناوران در کشور برای حضور در بازار های بین المللی در کنار تعریف پروژه هایی جهت معرفی شرکت های ایرانی به کشور های همسایه با اولویت ایجاد وتوسعه برنامه ای جامع برای آگاهی از نیازهای صنعتی و فناوری کشورهای منطقه در کنار توانمند سازی شرکت های کوچک ولی دارای ایده و تجمیع آن ها می توانند از جمله اقدامات مناسب در این زمینه باشند که نیازمند همکاری های دستکاه دیپلماسی، پارک های علم و فناوری و
پژوهشگاه های کشور می باشد.
مهندس میثم عباسی عضو پژوهشکده فناوری های پیشرفته و هوش مصنوعی